ΣΟΦΙΑ ΣΟΛΟΜΩΝΤΟΣ

Σοφία Σολομώντος (II, I ως VII)

(Διότι οι ασεβείς είπαν στους εαυτούς τους, μέσα στην πλάνη του λογισμού τους:)

Ο χρόνος της ζωής μας είναι σύντομος και γεμάτος θλίψη• δεν υπάρχει καμιά θεραπεία ενάντια στο θάνατο του ανθρώπου, και ποτέ δεν γνωρίσαμε κανένα που να γύρισε από τον τάφο του.
Διότι η μοίρα μας είναι η περιπέτεια, και ύστερα θα είμαστε σαν να μην υπήρξαμε ποτέ• γιατί η ανάσα των ρουθουνιών μας δεν είναι παρά καπνός, και ο λόγος μας σαν σπίθα εφήμερη που βγαίνει από την καρδιά μας.
Όταν αυτή σβήσει, το σώμα μας θα γίνει στάχτη, και το πνεύμα μας, σαν λεπτός αέρας, θα διασκορπιστεί.
Και το όνομά μας με τον καιρό θα λησμονηθεί, και καμιά ανάμνηση δεν θα μείνει από τις πράξεις μας, και η ζωή μας, σαν συννεφιά και σαν ομίχλη θα περάσει και θα διαλυθεί, κυνηγημένη απ’ τις ακτίνες του ήλιου και νικημένη από την φλόγα του.
Γιατί ο χρόνος της ζωής μας είναι σαν το πέρασμα ενός ίσκιου, και δεν γίνεται να ξεφύγουμε από το τέλος μας, διότι είναι γραμμένο, και κανείς δεν γλυτώνει απ’ αυτό.
Ελάτε λοιπόν, ας απολαύσουμε τα’ αγαθά που έχουμε. Ας βιαστούμε να χαρούμε την πλάση και τη νιότη.
Ας μεθύσουμε με το καλύτερο κρασί, ας λουστούμε με αρώματα, κι ας μην αφήσουμε το λουλούδι της άνοιξης να περάσει.
Ας στεφανωθούμε με μπουμπούκια τριαντάφυλλων, πριν προλάβουν να μαραθούν.
Ας μην υπάρξει ούτε ένας ανάμεσά μας, που δεν θα πάρει μέρος στις ασωτείες μας• ας αφήσουμε παντού τα σημάδια της ηδονής, γιατί αυτό είναι το μερτικό και ο κλήρος μας.