ΣΚΕΨΕΙΣ ΦΙΛΟΣΟΦΩΝ

ΣΟΠΕΝΑΟΥΕΡ

· Κάθε ανάσα που παίρνουμε απωθεί τον θάνατο που συνεχώς μας πολιορκεί…Στο τέλος ο θάνατος πρέπει να θριαμβεύσει, γιατί ορίστηκε για μας από τη γέννησή μας και παίζει με το θύμα του μόνο για λίγο, πριν το καταβροχθίσει. Κι όμως, συνεχίζουμε με μεγάλο ενδιαφέρον και με πολλή φροντίδα τη ζωή μας για όσο μεγαλύτερο διάστημα γίνεται, όπως θα φτιάχναμε μια σαπουνόφουσκα, όσο μεγαλύτερη μπορούμε, παρά τη βεβαιότητά μας πως στο τέλος θα σκάσει.
· Το ταλέντο είναι σαν τον σκοπευτή που χτυπάει έναν στόχο, τον οποίο οι άλλοι δεν μπορούν να πετύχουν. Η μεγαλοφυΐα είναι σαν τον σκοπευτή που χτυπάει έναν στόχο, τον οποίο οι άλλοι δεν μπορούν καν να δουν.
· Το ακλόνητα θεμέλια της άποψής μας για τον κόσμο και κατ’ επέκταση το βάθος και η ρηχότητά της διαμορφώνονται στα πρώτα παιδικά χρόνια. Η άποψη αυτή στη συνέχει αναπτύσσεται και τελειοποιείται, αλλά κατ’ ουσίαν δεν μεταβάλλεται.
· Η θρησκεία έχει τα πάντα με το μέρος της: την αποκάλυψη, την προστασία των κυβερνήσεων, τα υψηλότερα αξιώματα και διακρίσεις…και πάνω απ’ όλα αυτά, το ανεκτίμητο προνόμιο να της επιτρέπεται να εντυπώνει στο νου των ανθρώπων τα δόγματά της από την τρυφερή παιδική ηλικία, ώστε να μετατρέπονται σχεδόν σε έμφυτες ιδέες.
· Οι αιώνιες λογομαχίες, οι θρηνωδίες σου για την ηλιθιότητα του κόσμου και για την ανθρώπινη δυστυχία μου πρακαλούν δυσάρεστα όνειρα και δυσβάσταχτες νύχτες…Δεν έχω ζήσει ούτε μια δυσάρεστη στιγμή που να μην την οφείλω σε σένα. (γράμμα στον Άρθουρ Σοπενχάουερ από τη μητέρα του).
· Η ευθυμία και η ελαφράδα της νεότητας οφείλονται εν μέρει στο γεγονός ότι ανηφορίζουμε το βουνό της ζωής και δεν βλέπουμε τον θάνατο που βρίσκεται στη βάση της άλλης μεριάς.
· Ευτυχισμένος είναι ο άνθρωπος που μπορεί μια για πάντα ν’ αποφύγει να έχει παρτίδες με μεγάλο αριθμό συγγενικών του όντων.
· Τίποτα πιο σίγουρο δεν υπάρχει για να φτιάξεις τη διάθεση του άλλου, απ’ το να του μιλήσεις για κάποιο κακό που σου συνέβη τελευταία ή να του αποκαλύψεις κάποια προσωπική σου αδυναμία.
· Προς τους λογίους και τους φιλοσόφους της Ευρώπης: για σας ένας φαφλατάς σαν τον Φίχτε είναι ισότιμος του Καντ, του μεγαλύτερου στοχαστή όλων των εποχών, κι ένας τσαρλατάνος σαν τον Χέγκελ νομίζετε ότι κατέχει βαθιά σοφία. Συνεπώς δεν έγραψα για σας.
· Η ζωή δεν είναι παρά μια κρούστα μούχλας στην επιφάνεια της γης, ένα άχρηστο ενοχλητικό επισόδειο στη μακάρια ανάπαυση της ανυπαρξίας.
· Δεν έχουμε άλλη επιλογή: είμαστε όλοι καταδικασμένοι να ζήσουμε και πρέπει να σκεφτούμε πώς να ζήσουμε με τη λιγότερη δυνατή οδύνη.
· Μπορώ ν’ αντέξω τη σκέψη ότι σε λίγο καιρό σκουλήκια θα καταβροχθίζουν το σώμα μου, αλλά τρέμω στην ιδέα ότι καθηγητές φιλοσοφίας θα ροκανίζουν τη φιλοσοφία μου.